Cztery Czasy
Wspólnoty Wiary i Światła to wspólnoty spotkań. Pragną być miejscem, gdzie każdy może być sobą, czuć się kochanym i akceptowanym takim, jakim jest. W taki sposób odnajdujemy pokój i wewnętrzną radość.
Każde spotkanie obejmuje czas dzielenia się i wzajemnego słuchania, czas świętowania oraz czas modlitwy. Niezwykle ważny jest również czwarty czas. Czas wierności.
Czas Dzielenia
Dzielenie w małych grupach pozwala każdemu na wyrażenie siebie przez słowa lub inne formy komunikacji (rysunek, modelowanie, scenki, gesty...). Tak pragniemy być ze sobą, nieść swoje brzemiona, zachęcać i wspierać siebie oraz odpowiadać na nasze potrzeby. Poprzez przyjaźń okazywaną gestami czułości i postawą wierności, stajemy się dla siebie znakiem miłości Boga. Uczymy się mówić i słuchać, poznajemy się nawzajem, wzajemnie się wzbogacamy, tworzymy więzi – przyjaźnie, uczymy się akceptować swoje słabości
i dostosować do rytmu życia osób
z upośledzeniem.
Czas Świętowania
Spotkania są naznaczone momentami radości, kiedy śpiewamy, tańczymy, dzielimy się, wspólnym posiłkiem. Wtedy cieszymy się darem życia, ponieważ jesteśmy umiłowani przez Boga, kiedy wyśpiewujemy wspólnie nasze dziękczynienie. Jesteśmy wezwani do bycia ludźmi świętowania
w świecie, w którym jest tak dużo depresji, cierpienia, żalu i kryzysów.
to czas, kiedy wyrażamy naszą radość z bycia razem. „Bóg chce abyśmy potrafili świętować naszą odmienność i inność.
Czas Modlitwy
Nasze spotkanie się na poziomie ludzkim i świętowanie znajdują ukoronowanie w modlitwie, komunii z Bogiem,
w celebracji liturgicznej, w której jesteśmy powołani do "bycia jednym". Szczególnie znaczącym gestem w Wierze i Świetle jest umycie nóg.
To czas, kiedy wyrażamy naszą radość z bycia razem. „Bóg chce abyśmy potrafili świętować naszą odmienność i inność.
Czas Wierności
"Czwarty czas"
Więzy przyjaźni między rodzicami a przyjaciółmi oraz pomiędzy przyjaciółmi a osobami z upośledzeniem zmieniają spojrzenie na życie. Razem przeżywany czas pozwala odkryć nowy wzór człowieczeństwa i relacji z Bogiem poprzez osoby najsłabsze. Wizyta, rozmowa przez telefon, wyjście do restauracji, czy do kina - oto przykłady uprzywilejowanych momentów, kiedy jedna osoba razem z drugą uczą się wzajemnej akceptacji, uwagi na słabość oraz troski o siebie. Każdy poznaje swoją wartość i może obdarzyć innego swoją obecnością. Taka relacja przynosi uzdrowienie i pozwala odkryć obecność Boga.
